"Ήθελα να φύγω. Το μόνο που θυμάμαι ξεκάθαρα μετά από τόσα χρόνια είναι αυτό το συναίσθημα που χτυπούσε στα τοιχώματα της ψυχής μου. Σαν κραυγή μέσα μου που ψάχνει διέξοδο. Ήξερα πως δεν είχα την δύναμη, αλλά ήθελα να σταθώ στα πόδια μου, να σκίσω τα ρούχα μου και να τρέξω. Να τρέξω τόσο πολύ που τα παπούτσια μου να...

Ανάθεμά τον που το ειπή: «Τ' αδέρφια δέν πονιούνται».
Τ' αδέρφια σκίζουν τα βουνά και δέντρα ξεριζώνουν.
Τ' αδέρφια εκυνηγήσανε κι ενίκησαν το Χάρο.
Δυο αδέρφια είχαν αδερφή στον κόσμο ξακουσμένη,
τη φθόναγεν η γειτονιά, τη ζήλευεν η χώρα,
τη ζήλεψε κι ο Χάροντας και θέλει να την πάρη.
Στο σπίτι τρέχει και βρονά σάν νά ᾽ταν νοικοκύρης:...

"Είχες μια ιεροτελεστία όταν έφτιαχνες τις κοτσίδες σου. Μ ' άρεσε να σε χαζεύω να χτενίζεσαι μπροστά στο θαμπό καθρέφτη σου. Χώριζες τα μαλλιά σου στη μέση και ύστερα άρχισες να τα πλέκεις... τόσο γρήγορα που δεν καταλάβαινα τι έκανες, τόσο επιδέξια που γυρνούσες και μου χαμογελούσες, μα δεν σταματούσες το πλέξιμο.

Από τη δεκαετία του 60 μέχρι και τις αρχές περίπου του 90, οι κάτοικοι των χωριών κυρίως προμηθεύονταν με τα απαραίτητα αντικείμενα για το σπίτι τους από τους πλανόδιους πραγματευτές.

Στις παλαιότερες εποχές, ακόμα και αν υπήρχαν επιστήμονες γιατροί , αυτοί δεν αρκούσαν για να καλύψουν τις ανάγκες όλου του πληθυσμού μιας περιοχής. Οι περισσότεροι κάτοικοι των χωριών της Λευκάδας, έμεναν στην φροντίδα των «πρακτικών» γιατρών, οι οποίοι είχαν κληρονομήσει σαν οικογενειακή παρακαταθήκη την παράδοση της Λαϊκής Ιατρικής. Ήταν απλά η...